دانشکده پرستاری

طی سال های متمادی روان شناسان، طبقه بندی و تعاریف متعددی از هوش ارائه کرده اند. در قرن گذشته هوش با IQ (هوشبهر) مورد سنجش قرار می گرفت که تلاش می کرد، ظرفیت شناختی و عملکردی (مثل توانایی تشخیص برای یادآوری، به خاطر آوردن ، فکر کردن، دلیل و انتزاع) را ارزیابی نماید. از آغاز دهه 1990، بحث در زمینه اثرات روان شناختی هیجان و کارکردهای انطباقی آن و نیز ماهیت رابطه هیجان و شناخت با معرفی مفهوم هوش هیجانی ابعاد تازه ای به خود گرفت و دنیای جدیدی در فهم هوش انسان گشوده شد.

در حقیقت هوش هیجانی آخرین پیشرفت در زمینه فهم رابطه بین هیجان و تفکر بوده و از آن به عنوان ماشه چکان یک انقلاب بزرگ در زمینه ارتقاء بهداشت روانی یاد می شود.خوشبختانه با تولد مفهوم هوش هیجانی، نگرش ها در مورد آینده افراد نیز تغییر کرده است زیرا بر اساس تحقیقات انجام شده ، هوش هیجانی پیش بینی کننده مطمئن تری برای موفقیت آتی اشخاص محسوب می شود و هوش شناختی به تنهایی نمی تواند تضمینی کافی برای کسب موفقیت، رضایت و سازگاری موثر ، فراهم آورد.

موضوع هوش هیجانی را، توجه به هیجان ها، کاربرد مناسب آن ها در روابط انسانی ، درک احوال خود و دیگران، خویشتنداری و تسلط بر خواسته های آنی ، تشکیل می دهد، به عبارتی توانایی هایی که سبب می شود افراد انگیزه خود را حفظ کنند، در مقابل ناملایمات پایداری نمایند، تلاش های خود را کنترل کرده و کامیابی های موقت را به تاخیر اندازند و ضمن امیداوری در زندگی با دیگران همدلی نمایند، سرمقوله ای به نام هوش هیجانی را تشکیل داده است . بنابراین هوش هیجانی ، مجموعه ای از قابلیت ها، مهارت ها و استعدادهای غیر شناختی است که توانایی فرد را در سازگاری با مقتضیات محیطی و فشارهای حاصله افزایش می دهد. افراد فاقد این توانایی ها، در حیطه های اجتماعی و کنارآمدن با احساسات خود و سایرین نارکارآمد بوده و از سازگاری پائینی برخوردارند. شواهد بسیاری ثابت می کند افرادی که مهارت هیجانی دارند، یعنی کسانی که احساسات خود را به خوبی می شناسند و هدایت می کنند.

این کتاب  که به قلم سیده مریم موسوی لطفی و همکاران به رشته تحریر در آمده و توسط انتشارات دانشگاه علوم پزشکی قم منتشر گردیده است به تبیین موضوعات ذیل می پردازد :

هیجان

هوش هیجانی و مولفه های آن براساس دیده گاه های رایج

اهمیت هوش هیجانی

رشد و توسعه هوش هیجانی

هوش هیجانی و سازگاری