دانشکده پرستاری

باز هم اربعين است و تکرار درس هاي عاشورا !....

اي عزيز مصطفي ، اي پسر فاطمه زهرا ،اي شهيد کربلا ، اي خون خدا !

باز هم پرچم عزاي تو در اربعين افراشته ايم و در سوگ تو سيه پوشيم .

اين پرچم عزا و لباس مشکي ،ما را به ياد کربلا و عاشورا مي اندازد ، به ياد حماسه و شهادت ،به ياد عدالت و شجاعت، به ياد خدا و رسول ،به ياد مدينه و کوفه و کربلا ،به ياد نماز و نيايش و اشک و سجاده و قرآن  و جهاد و امر به معروف و نهي از منکر و تولّي و تبرّي .

مکتب عاشورا براي تشنگان حقيقت ،سيراب کننده جان است و الهام بخش ايمان .

اي حسين مظلوم ! هنوز هم در جان ما ، علقمه عطش جاري است و ما تشنه فراتيم .

دل هاي ما يک « حسينيّه »پر شور است و خانه هايمان «تل زينبيّه» در حسينيّه دل هايمان ، مرغ هاي محبت سينه مي زنند  واشک هاي يتيم ، در خرابه چشمان  بي قراري مي کند .

سينه هاي ما  تکيه اي قديمي است که با کتيبه هاي اشعار محتشم  سيه پوش است .درب آن با کليد « يا حسين » باز مي شود و زمين آن  با اشک و مژگان  چشم ،آب و جارو مي شود .

ما دل هي خود را وقف تو کرده ايم ، يا حسين!  تو خودت اين وقفنامه را امضا کردي . براي اين ادعا خيلي سند و شاهد داريم:

اين که شوق کربلا  در دل و شور شهادت در سر داريم ،اين که هيچ روزي بي ياد تو بر ما نمي گذرد و هيچ مجلس و محفلي بدون سلام بر تو شکل نمي گيردو هيچ امر به معروف و نهي از منکري جز با الهام از قيام  تو انجام نمي يابد،اين که تربت تو زينت سجاده هاي ماست ،اين که اشک عزاي تو ،شتشو دهنده  چشم وچهره گناهکار ماست، اين که اشک عزاي تو ،شتشو دهنده چشم و چهره  گناهکار ماست،اين که از روز هاي نخست  محرم تا اربعين و پايان صفر  براي تو عزاداري مي کنيم ،اين که انقلاب اسلامي ما« حسيني» بود و در سالهاي دفاع مقدس به عشق تو و کربلايت در جبهه ها حاضر  مي شديم و شهيد و جانباز مي داديم و فدا مي شديم ،گوشه اي از اين اسناد و مدارک است.

مادر پاسخ به نداي  « هل من ناصر » تو به عرصه هاي خون و شهادت مي شتافتيم.

درسي که از عاشورا آموخته ايم اين بود

قرباني راه دين ،فرزند و پدر کرديم

ما هر چه داريم از کربلا و عاشورا و اربعين و مجالس حسيني است . ما نمک پرورده  سفره  تو هستيم ، اي حسين ! ما مثل جابر و عطيّه اربعين تو را اجر مي نهيم و اگر بتوانيم به زيارت تو مي آيم . عشق به کربلا و زيارت ، يک دم از زبانمان نم افتد . صبح ها وقتي سفره  دل و عزا گشوده مي شود ،دل روحمان گرسنه و تشنه عشق مي شود . ابتدا چند مشت « آب بيداري » به صورت جان مي زنيم ، تا خواب غفلت را بشکنيم  . زيارتنامه را که مي بينيم ، چشممان آب مي افتد . « السلام عليک »  را که مي شنويم ،بوي خوش کربلا  به مشامان مي رسد . بغض عاشورا گلويمان  را مي گيرد ، هواي دلمان

ابري  مي شود و آسمان ديدگانمان باراني !باران اشک ،مارا تا درياي کرامت تو پيش مي برد.

« تا که نامت مي بريم از ديده آب ايد برون !»ما هر روز ،جرعه جرعه « زيارت عاشورا » مي نوشيم و سر سفره  توسّل ،« ولايت » را لقمه لقمه در دهان  کودکانمان مي  گذاريم .

غذاي روح ما از عطاي توست ، يا ابا عبداللّه !

الحمد اللّه، که در اين خشکسالي دل و قحطي عشق ، نم نم بران اشک ، غنيمتي است که رواق چشمان ما را آينه کاري مي کند . از خدا مي خواهيم که ما را به چشمه کربلا و نهر علقمه تشنه تر سازد .امروزه ، بر سر دلهاي ما پرچمي نصب شده که بر آن نوشته است : « السلام عليک يا ابا عبداللّه  ».ما به اين پرچم عشق مي ورزيم و زير اين علم بلند  عاشوراي سينه مي زنيم و ترويج خوبي ها و مبارزه  با مفاسد را براي خود يک « وظيفه » مي دانيم.

به شفاعت تو هم بسيار  دل بسته و اميدواريم . ما با تو و اهل بيت تو « همدلي » مي کنيم . به اين اميد که اين همدلي ما را به« همراهي » هم بکشد و هم در دنيا و هم در آخرت با شما باشيم .

دوست داريم با چشمي که بر تو گريسته ايم ، گناه نکنيم .

از خانه اي که صداي « يا حسين» از آن بلند شده ،صداي حرام بيرون نيايد.

دلي را که جاي محبت توست ، به بيگانه از تو نسپاريم .

علاقه و عشق تو را با هيچ عشقي عوض نکنيم و با کودکان قافله عاشورا که در محاصره دشمن و در اضطراب و بي قراري و در سفر کو فه و شام بودند ،همدردي کنيم .

دوست داريم مثل تو، هميشه و همه جا و در همه حال ،اهل نماز و قرآن و خدا جويي و کسب رضاي پروردگار باشيم . آخرت را از ياد نبريم ، از گناه و منکرات که راه جهنم را براي ما باز مي کند،دوري کنيم ،تا لياقت بر خورداري از شفاعت تو را داشته باشيم .

امروزه ، خداشناسي و دينداري و عزت ما مديون توست . تو با قيام خود ، غيرت و شجاعت و امر به معروف و نهي از منکر را زنده کردي ، تو خودت يک  معروف مجسّم بودي و حاکميت يزيد و سلطه بارزترين نمونه « منکر سياسي » بود . خطّ مبارزه با کفر و ظلم و فساد بود.

هر چند آن روز در کربلا ، جسم تو بر زمين افتاد و پيکر مطهّرت لگد  کوب سم اسبان شد ،  ولي فکر انقلابي و نهضت اصلاحي و حرکت منکر ستيزو ستم سوز  تو زمين و زمان را فرا گرفت و امروز ، لبنان و  فلسطين  و غزّه مظلوم ، از عاشوراي تو درس و الهام مي گيرد .

ما نخواهيم گذشت  عاشورا و اربعين تو از شور بيفتد و فراموش شود و هدف خدايي تو بر زمين بماند.

آنان که مي خواهند تو را از ما بگيرند و ما را با اشک و عزا و نوحه و کربلا بيگانه سازند. بيهوده مي کوشند . جاودانگي تو را خدا تضمين کرده است .

جواد محدثي