دانشکده پرستاری

ما بر کنار جویبار زمان نشسته­ایم و شاهد گذران عمر، و فرصتهاییم و عوض شدن تقویم هر سال، شاهد این گذشت عمرها و فرصت­هاست. گذشت شب و روز و سپری شدن هفته­ها و ماهها، برای ما یک پرونده و کارنامه تشکیل می­دهد، این کارنامه را مرور کنیم تا چهره­ی خود را در آینه­ی اعمال خویش بنگریم و ای کاش درس­های تحویل سال را فراموش نکنیم. طبیعت نو می­شود، ما چرا نو نشویم؟ باید در کنار تحویل سال، شاهد تحویل حال نیز باشیم. بجاست ما نیز با طهارت جان و طراوت روح و تحول اخلاق، در دل و فکر خویش بهار معنوی بیافرینیم. کافیست اراده کنیم تا حتی در دلی که کویر شده، مجددا شاهد رویشی سبز باشیم. در این تحول باید خالق بهار را که پشت پنجره طبیعت نظاره­گر نقاشی بهاری بوم خلقت است، به مدد فراخوانیم تا به یاری بی­منت و منتها آن یار مهربان و با همتی راسخ دست بر زانویمان بگذاریم و با یک یا علی برخیزیم برای رویشی دیگر ...

سال نو، نگاهی نو، کردار و رفتار و گفتار نو ... انسانی نو

می­توانیم با تغییر خویشتن دنیایی را تغییر دهیم.

در سال نو، 365 روز سلامتی، شادی، پیروزی، مهر و دوستی و عشق را همراه با تحولی واقعی برای شما آرزومندیم.

به عشق خالق لبخند، فقط بخند و بخندان.... 

نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی
که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی

من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش
که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی

چنگ در پرده همین می‌دهدت پند ولی
وعظت آن گاه کند سود که قابل باشی

در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است
حیف باشد که ز کار همه غافل باشی

نقد عمرت ببرد غصه دنیا به گزاف
گر شب و روز در این قصه مشکل باشی

گر چه راهیست پر از بیم ز ما تا بر دوست
رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی

حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد
صید آن شاهد مطبوع شمایل باشی

حافظ

اشعار زیبای نوروز

صبا به تهنيت پير مي فروش آمد
كه موسم طرب و عيش و ناز و نوش آمد

هوا مسيح نفس گشت و باد نافه گشاي
درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد

تنور لاله چنان بر فروخت باد بهار
كه غنچه غرق عرق گشت و گل بجوش آمد

به گوش هوش نيوش از من و به عشرت كوش
كه اين سخن سحر از هاتفم به گوش آمد

زفكر تفرقه باز آن تاشوي مجموع
به حكم آنكه جو شد اهرمن، سروش آمد

ز مرغ صبح ندانم كه سوسن آزاد
چه گوش كرد كه باده زبان خموش آمد

چه جاي صحبت نامحرم است مجلس انس
سر پياله بپوشان كه خرقه پوش آمد

زخانقاه به ميخانه مي رود حافظ
مگر زمستي زهد ريا به هوش امد

حافظ

اشعار زیبای نوروز

خوش آمد گل وز آن خوشتر نباشد
که در دستت بجز ساغر نباشد

زمان خوشدلی دریاب و در یاب
که دایم در صدف گوهر نباشد

غنیمت دان و می خور در گلستان
که گل تا هفته دیگر نباشد

ایا پرلعل کرده جام زرین
ببخشا بر کسی کش زر نباشد

بیا ای شیخ و از خمخانه ما
شرابی خور که در کوثر نباشد

بشوی اوراق اگر همدرس مایی
که علم عشق در دفتر نباشد

ز من بنیوش و دل در شاهدی بند
که حسنش بسته زیور نباشد

شرابی بی خمارم بخش یا رب
که با وی هیچ درد سر نباشد

من از جان بنده سلطان اویسم
اگر چه یادش از چاکر نباشد

به تاج عالم آرایش که خورشید
چنین زیبنده افسر نباشد

کسی گیرد خطا بر نظم حافظ
که هیچش لطف در گوهر نباشد

حافظ

منبع:jomalatziba.blogfa.com