ارتباط نشستن با زمان مرگ
براساس محاسبات دانشمندان، اگر ما زمان نشستن خود را به دو تا سه ساعت در روز محدود كنيم دو سال به عمر خود اضافه كرده ايم.
براساس محاسبات دانشمندان، اگر ما زمان نشستن خود را به دو تا سه ساعت در روز محدود كنيم دو سال به عمر خود اضافه كرده ايم.
دانشمندان در گزارشي اعلام كردند اگر ما تماشاي تلويزيون را به دو ساعت در روز محدود كنيم ميتوانيم 4/1 سال به عمر خود اضافه كنيم.
اين درحالي است كه كارشناسان اظهار ميدارند تخمين زدن اين موارد در امريكا كه داراي پنج جمعيت براي مطالعات مختلف است غيرقابل اطمينان است.
ديويد اسپيگلهالتر كارشناس محاسبات ريسك در دانشگاه كمبريج اظهار داشت: اين مطالعه به طور كلي درباره همه انسانها انجام شده و به طور شخصي براي هركس تعيين نميكند كه تأثير مثبت بلند شدن آنها از روي كاناپه چيست.
وي افزود: اگر بگويم كه نسل آينده قرار است حركات بيشتري نسبت به نسل ما داشته باشد بايد گفت كه آنها به طور متوسط از ما بيشتر عمر ميكنند. درحال حاضر تعداد معدودي از ما كمتر از سه ساعت را به حالت نشسته سپري ميكنيم و بنابراين تعيين يك محدوديت ميتواند يك هدف بسيار خوش بينانه تلقي شود.
به بزرگسالان توصيه ميشود كه دست كم ميزان ساعات نشستن خود را كاهش دهند و فعاليتهايي از قبيل ايروبيك، دوچرخه سواري يا پياده روي سريع را به صورت هفتگي انجام دهند و همچنين به آن جلسات تقويت عضله چون بلند كردن وزنه را اضافه كنند. اما حتي اگر اين فعاليتها را نيز انجام دهيد باز هم بيحركت هستيد. براي مثال اگر در يك دفتر كار ميكنيد ممكن است كه قسمت اعظم روز كاري خود را به حالت نشسته سپري كنيد.
شواهد نشان ميدهد كه هرچقدر ميزان ساعاتي را كه نشسته صرف ميكنيم بيشتر شود، از ميزان سلامتي ما كاسته ميشود.
تاكنون چندين تحقيق به نسبت نشستن و تماشاي تلويزيون و شرايطي چون ديابت و بيماريهاي قلبي و همچنين افزايش خطر مرگ انجام شده است اما يافتن يك ارتباط را نميتوان با ثابت كردن يك موضوع و علت آن اشتباه گرفت. محققان تصديق كردند كه اين تحقيق نيز ادعايي براي ثابت شدن ندارد و حتي در اين عرصه نقصهايي هم وجود دارد كه موجب ميشود نتايج قابليت اطمينان كمتري داشته باشد. اين تحقيق يك گروه نمونه را كه حدود 167 هزار نفر بودند انتخاب كرد اما به بررسي سبكهاي مختلف زندگي اين افراد نپرداخته است. همچنين مشخص نشده است كه چه تعداد از اين افراد نسبت به ديگران سلامت كمتري داشتند. مطالعات با تكيه بر شركت كنندگان و اين مبنا شكل گرفته كه آنها چقدر از وقت خود را به صورت نشسته سپري ميكنند.