دانشکده پرستاری

خلقتی شگرف بر دستان ارمغانیت بوسه میزند صاحب دستان بهاری، روزت مبارک

   سلام به تو که هر لحظه از زمان حیاتی را امید می بخشی،سلام به تو که زیبایی

   زندگی را نوید می دهی .سلام به تو که اولین نفس، اولین نگاه، اولین فریاد، اولین

          اشک و اولین عشق را می بینی…

          مامایی هنری است که علم را به خدمت خود می گیرد تا عشق را در معرکۀ راز و

        تجلیگاه آفرینش به نمایش گزارد. و ماما زیبنده فردی است که پیام عشق و امید می

       دهد و با دستان پر نیاز از خداوند توانای بی نیاز مدد می جوید تا دنیای روشناییها را ره

        آوردی تازه بخشد.

        امروز روز تازه ایست. روزی که سپاس از عمق قلبها بر می خیزد و می کوشد تا راه

        خود را بیابد و بر زبان آید. می خواهم از تو بگویم، از تو که فروزنده عشقی، از تو که

        مادر مهری، از تو که همواره با راز خلقت آدمی عجین شده ای و همواره شکفتن نو

         غنچه های امید را نظاره گری …و تو نخستین رحمت الهی در نجات انسانی.قلبهای

        پر اضطراب هر مادری با نگاه های دوست داشتنی ات آرام می گیرد و آمدن عزیزترین

         موجود زندگی را نوید می بخشد…