دانشکده پرستاری

روزی که سپاس از عمق قلب‌ها بر می‌خیزد و می‌کوشد تا راه خود را بیابد و بر زبان آید.

می‌خواهم از تو بگویم‌ از تو که فروزنده عشقی از تو که مادر مهری از تو که همواره با راز خلقت آدمی عجین شده‌ای و همواره شکفتن نو غنچه‌های امید را نظاره‌گری.

‌تو نخستین رحمت الهی در نجات انسانی‌، قلب‌های پر اضطراب هر مادری با نگاه‌های دوست داشتنی‌ات آرام می‌گیرد و آمدن عزیزترین موجود زندگی را نوید می‌بخشد.

‌سلام به تو که هر لحظه از زمان حیاتی را امید می‌بخشی، سلام به تو که زیبایی زندگی را نوید می‌دهی.

سلام به تو که نخستین نفس، نخستین نگاه، نخستین فریاد، نخستین اشک و نخستین عشق را می‌بینی‌، روزت مبارک.