دانشکده پرستاری

زينب، يعني زينت پدر و اين نامي است كه خداوند براي دختري انتخاب كرد ، كه با انجام رسالت خويش زينت‌بخش تاريخ شد و موجب افتخار و سرافرازي خاندان وحي و ولايت گشت. و اين است كه نام زينب در تاريخ كربلا كه تاريخ جاودانگي اسلام و تشيع است، به خاطر فداكاري‌هايش، زيبا،‌درخشان و جاوداني است.
زينب نام آشنايي است كه دور آن را هاله‏اي از اوصاف نيك و برتر احاطه نموده است. صبر زينب(س) زبانزد دوست و دشمن است؛ و آسمانيان نيز با آن آشنا چرا كه «عجبت من صبرك ملائكه السّماء؛ از صبر زينب ملائكه آسماني به تعجب آمدند.»
دانش و بصيرت زينب(س) هم براي همه مشهود است چرا كه با بصيرت او و خطبه‏ها و پيام‏هاي او بود كه انقلاب كربلا تا درون كاخ يزيد در شام پيشرفت و يزيد و ابن زياد را به‌زانو در آورد.
و تدبير او بود كه كاروان اسرا را با سربلندي به مدينه رساند، و در طول اسارت عزت و سربلندي را، عبادت و عرفان را، حيا و عفت و پاك‌دامني و نجابت را به نمايش گذاشت و… حقاً كه زينب، زينت پدرش امير مؤمنان (عليه‌السلام) هست بااين‌همه فضيلت .
آري! زينب كبرا(س) در خانه وحي و ولايت، از پدر و مادر معصوم به دنيا آمد و در آغوش نبوت، مهد امامت و ولايت و مركز نزول وحي الهي نشو و نما نمود و از پستان يگانه مادر معصوم جهان هستي «فاطمه زهرا(س)» شير خورد و از ابتداي شيرخوارگي در آغوش پرمهر مادر، عفت، حيا، شهامت و عطوفت را فراگرفت و هم زمان با دوران شيرخوارگي در محضر بزرگ‌ترين استادان جهان انسانيت يعني رسول‌الله (ص) و اميرالمؤمنين و دو برادر بزرگوارش امام حسن(ع) و امام حسين(ع) تربيت يافت.
زينب تربيت‌شده پدري است كه در اوج شجاعت و قهرماني، از بالاترين حد حيا برخوردار است. و اوج حيايي آن مادر پاك‌دامن و اين پدر دلاور را هنگام خواستگاري علي (ع) از زهرا(س) مي‏بينيم كه جز سكوت محض هيچ نمي‏گويند. 

امروز، روز پرستار، به زادروز آن بانوي بزرگ، شكوه و عظمت يافته است.تاريخ انقلاب اسلامي نيز شاهد جان‌فشاني و ازخودگذشتگي هاي پرستاران رشيدي است كه وظيفه امداد رزمندگان غيور ميهن اسلامي را به عهده داشتند. بعضي از اين بزرگواران نيز، شربت شيرين شهادت نوشيدند و برگ زرّيني در صفحه خدمات پرافتخار اين قشر زحمتكش به‌جا نهادند.
پرستاری هنری است بی نظیر و تخصصی است بی همتا. پرستاری تنها مراقبت از علایم حیاتی بیمار نیست؛ فقط نگاهبانی از مرز حیات بیمار نیست؛ بلکه دمیدن روح زندگی است در تن رنجور بیمار؛ وزش نسیم محبت است و جاری کردن زلال امیدواری در بدن خسته بیمار؛ پرستاری حفظ جان بیمار است و تقویت روح او؛ درمان زخم های بیمار است و مرهم نهادن بر زخم های درون او. پرستاری آمیختن طبابت جسم است با طبابت روح؛ روشن نگه داشتن چراغ حیات بیمار است و درخشان کردن خورشید ایمان و اعتمادش به زندگی. برای همین است که پرستاری هنر است و تخصص.
پرستاري، حرفه‌اي مقدّس و ارزشمند است؛ به‌طوري كه رسول خدا صلي‌الله عليه و آ له ، پرستار را در قيامت، هم نشين ابراهيم خليل مي‌داند و مي‌فرمايد:«هر كس يك شبانه روز از بيماري پرستاري كند، خداوند او را با ابراهيم خليل محشور مي‌كند».
رسول خدا صلي‌الله عليه و آ له ، پرستار را در قيامت، هم نشين ابراهيم خليل مي‌داند و مي‌فرمايد: «هر كس يك شبانه‌روز از بيماري پرستاري كند، خداوند او را با ابراهيم خليل محشور مي‌كند.